Crystalised

Het is alweer even geleden. Uiteraard zijn jullie razend benieuwd hoe het verder verliep in Colombia, want ondertussen zijn we al in Venezuela...

Wel, hier gaan we! :-)




Van de woestijn ging het naar Bogota, de gigantische hoofdstad van Colombia (9 miljoen inwoners)! Het klimaat viel ons bijzonder tegen en deed ons iets te veel aan Belgie denken (koud, kil en regen) :-) Maar verder was Bogota echt heel fijn. We sliepen in het oude, gezellige stadsgedeelte in een erg rustig hostelletje. Hier hadden we ook afgesproken met den Johnny, jawel hoor, ondanks de naam een echte Bogotees, die ik in mijn allereerste hostal op mijn trip (in Buenos Aires) had leren kennen! Heel hartelijk en trots ontving hij ons in "zijn" stad en zeer enthousiast nam hij ons mee op een uitgebreide stadstour, alsof hij elke dag op trot was met toeristen. En vooral toonde hij ons een (modern) stadsgedeelte waar we normaal nooit zouden komen! Het was alsof we in Nothing Hill rondliepen, de meest exclusieve winkels, de meest fancy bars en discotheken, allemaal "tres chic"! Het contrast was groot met het oude, armere deel waar wij sliepen.




Moe geslenterd namen we afscheid van Johnny. We mislukten in poging 2 om tijdig de vroegavondfilm te halen (dus weeral te laat in bed na de laatavondfilm) en trokken de volgende ochtend verder naar Villa de Leyva en San Gil. Villa de Leyva is weer zo’n klein, charmant dorpje (het leek wel Sienna), waar je 400 jaar terug de tijd instapt! Het heeft een van de grootste marktpleinen van Zuid-amerika en net de dag dat wij er waren, vond er een groot vliegerfestival plaats. Zeer geestig hoe je 4 stoere mannen aan hun vliegertouw zag sleuren en van de ene uithoek van het plein naar het andere zag hollen. Wij zaten op de eerste rij, genietend van ons pintje! (Gezocht: Bockie zoekt drie stoere kerels om samen een vliegerclubje op te richten om Liesje te tonen dat dit wel een echte mannensport is en geen kinderbezigheid!)


San Gil was groter en veel meer toeristen. Hier maakten we een heel mooie wandeling gemaakt van Barrichara naar Guana. Alweer een grote stap terug in de tijd! Witte huisjes, kasseistraatjes,... zeer pitoresk en romantisch!


En dan… we hadden al heel veel Colombianen horen vertellen over Cano Cristales, een 7-kleurige rivier diep verscholen in de jungle. Het zou een van de mooiste rivieren ter wereld zijn. Weinigen waren er zelf geweest of wisten het exact liggen, de een zei in het noorden, de andere in het zuiden, bovendien stond het in geen enkele van onze 2 reisgidsen (wat we nog steeds bizar vinden, zwaar minpuntje voor de Lonely Planet)! Alsof het een soort mythe of verborgen paradijs was. Uiteraard waren we geprikkeld en moesten we dat gezien hebben! Nadat we een lift in villa de leyva kregen van een local - die er ook over begon - toonde hij ons eindelijk op een kaart waar het effectief lag… ergens ten oosten van Bogota! Als we nog wilden gaan, was het nu of nooit…. Op eigen houtje kan je er niet geraken, dus vlug op internet beginnen zoeken en een reiskantoortje gevonden (na 20 mails bleek het gewoon een Hollander te zijn). 2 dagen later konden we al vertrekken voor een 4-daagse trip naar de Cano Cristales!




Wij dus terug naar Bogota met de nachtbus! (Inderdaad, als De Bock iets in zijn hoofd heeft, dan reis je gerust het halve land drie keer extra heen-en-terug!) De nachtbus was voor 1 keer heel stipt waardoor we om 2u30 s nachts in de busterminal stonden te koekeloeren, pfff) en dan verder naar Villavicencio. Hier moesten we nog een klein vliegertje nemen naar La macerena (jaja, je mag een dansje beginnen doen). En "klein" mag je letterlijk nemen, 5 man en ne paardekop (= de piloot). De trillingen bij het opstijgen en landen voel je echt aan je achterwerk en de wanden waren flinterdun. Dat zo"n bankje uberhaupt kan vliegen, is al een wonder! Anderhalfuur op 300 meter hoogte in de lucht en fenomenale zichten over de jungle en grasvlakten! (Even vermelden dat onuitputtelijke mister De Bock wel de helft van de vlucht geslapen heeft :-)- aan het genieten liesje!) Daar aangekomen was het nog een kano-, jeep- en fikse wandeltocht en dan pas konden we de Cano met eigen ogen bewonderen! Het was bloedheet, maar bloedmooi! En inderdaad uniek! Een waar schouwspel van kleuren. Afhankelijk van de zon zag de rivier rood, paars, roze of daar ergens tussenin en zag je kristallen glinsteren. De mooiste watervallen en meest idyllische plaatsjes. Het was allemaal zeer bijzonder. Nu blijkt ook waarom er nog maar zo weinig informatie voorhanden was. Het gebied is pas de laatste 4 jaar toegankelijk voor toeristen, daarvoor was het een gevaarlijke gebied vol guerilla's. Maar wat waren we blij dat we dit gezien hebben! Als er nog een achtste wereldwonder komt, dan is het ongetwijfeld dit!



Van Bogota zijn we dan voor een prikje naar Cartagena gevlogen! Amper duurder dan de bus, maar wel 18 keer zo snel! Bijzonder mooie stad, maar weeral net de verkeerde avond om een salsa-pasje te kunnen zetten in Club Havana. (Zo gaat Liesje nooit die shaking hips van Tommie kunnen ontdekken!) Van daaruit verder naar Santa Marta! Santa Marta was eigenlijk de eerste stad die "tegenviel", maar dit was de uitvalsbasis voor de Lost City trek en het Tayrona park!



Eerst de Lost City trek, een 5-daagse trekking van 46 kilometer doorheen de jungle naar de ruines van - je raadt het nooit - een verborgen stad. 46 kilometer op 5 dagen leek ons nu wel iets te relax, vandaar dat we ze op 4 dagen wilden doen. (Strak tijdschema hebben we, he Bockie! :-)) Het bleek niet evident te zijn, maar uiteindelijk lieten ze het toch toe (klant is ook hier koning) en de prijs is dezelfde hoor! Dag 1 begon nochtans met een stevige klim en het was alsof we de hele tijd doorheen een stoombad liepen, nog nooit zoveel vocht op 4 dagen verloren! Dit ging niet steil omhoog, maar recht omhoog en aan die klim leek geen einde te komen. Toen voelden we zelf waarom ze het normaal op 5 dagen doen! Bovendien sliepen we die nacht in hangmatten en het is me nog steeds een raadsel hoe je daar toch in godsnaam in moet slapen? Amper een oog dichtgedaan dus en dan om 5 uur op om aan onze combo-dag (dag 2 en 3 samen) te beginnen. Maar kijk eigenlijk kwamen we om 1 uur op de middag al toe in het kamp van dag 3 en maakten we kennis met onze nieuwe vrienden (die ons onmiddellijk aanvaardden... zo sympathiek als we zijn he:-). 1 Brit, 1 Schot, 1 (rare) Israelische en een Canadees-Australisch koppel. Nog tijd genoeg om een kaartje te leggen en dan vroeg naar bed. Letterlijk, want in dit kamp waren er gelukkig bedden. De volgende ochtend begon dan de grote dag; nog 1 grote, koude rivier over en dan 1200 trappen naar boven om eindelijk de ruines te aanschouwen! De overblijfselen van de Tayrona stam, die hier 1300 jaar geleden deze stad gebouwd hadden en er met een 2000 personen leefden. Nu blijft er niet veel meer van over, behalve de terrassen en cirkels waar de originele huizen op stonden. Maar toch was het werkelijk fenomenaal! Vooral de vergezichten errond! Echt zoooo hard de moeite om die trekking te doen. En opnieuw een voorbeeld van hoe colombia de laatste jaren grote kuis aan het houden is en hoe ze toeristen willen aantrekken. 10 jaar geleden was de trek nog vol coca plantages. In 2003 werden hier nog 8 toeristen ontvoerd door 30 guerilla's (onze gids was er bij en moest lijdzaam toekijken)! 5 van hen werden maar liefst 101 dagen vastgehouden! Yep een (lost) trekking die ze niet snel zullen vergeten. Maar ondertussen is er dus gelukkig veel veranderd! Het was gewoonweg schitterend!



En daarna konden we eindelijk gaan uitblazen op een van de mooiste stranden ter wereld (ze staan toch in de top 5)! Het Tayrona natuurpark, een aaneenschakeling van verschillende strandjes en rotsen. Nog eens ons tentje opgezet, maar het was zo vreselijk warm en we werden aangevallen door de muggen (liesje haar enkels waren zo dik van de beten, dat ze haar trekboots zelfs niet meer aankreeg)! Gelukkig de volgende dag wat kunnen bijslapen op het strand...(Deze "we" = Tom!) ! De volgende ochtend wilden we dan nog de zonsopgang meemaken, dus om 5 uur opgestaan! Maar het was de moeite, een abnormaal mooi zicht! De zee, het strand, de groene jungle en dan de besneeuwde bergtoppen van de Sierra Nevada daarachter. Doe ons dat maar eens na!! Gewoon: waw! Op onze terugweg passeerden we nog een bijzonder luxeuze resort, met een openluchtbed en jacuzzi met zicht op zee, zomaar midden in de natuur gedropt... Zalig! Wie nog een honeymoon bestemming zoekt.. (Liesje zag het volledig zitten, maar de kostprijs van 440 dollar per nacht... voor een gewone kamer(!), maakte dat Tom toch maar zijn tentje verkoos. Tssss, romanticus noemt die zichzelf dan! :-))




Dan noodgedwongen een tussenstop gemaakt in Riohacha omdat we anders Venezuela niet meer (veilig) en tijdig zouden binnengeraken. In Riochacha viel het ineens plat (het landschap he!) en bezochten we nog een flamingo reservaat. Normaal gezien zijn ze met duizenden tegelijk te zien, alleen die dag toen wij er waren, waren er welgeteld... euh... 5! Ja, eigenlijk een lachertje dus. Een beetje jammer, maar toch genoten van een alweer nieuw landschap en nieuwe bevolkingsroep (de Wayuu's). En zo zijn we dan de volgende dag verder gereisd en net aangekomen in Venezuela... Een nieuw land binnenkomen is een beetje als de openingsscene van een film. Binnen de 5 minuten weet je of het een topper wordt en of ie zal beklijven... Wel na een paar kilometers doorheen Venezuela voelden we al dat dit een topper wordt en er ons een mooi, nieuw avontuur te wachten staat! Helaas eentje met een triest einde, want dit wordt ons laatste land en laatste maand van onze gezamelijke trip! Ja, mooie liedjes vliegen voorbij of zo iets...



Hopelijk worden we hier even warm ontvangen als in Colombiaa, want dat was zo"n fantastisch land! Ok het heeft geen grote kleppers a la Machu Pichu of Galapagos, maar in zijn bescheidenheid is het groots! Heel afwisselend, heel veel natuur, heel veel onontgonnen plaatsjes en vooral heel veilig en relax! Voor mij zeker 1 van mijn favorieten van Zuid-Amerika!



Hasta la pasta

Liesto!

@de buren: Hoe was het zomerfeest? En heb gehoord van de inbraken, hopelijk iedereen veilig en wel??

@Evie: goe bezig! 8met de sleutels) :-)

@Niels: hoe gaat het met de voice??

@2hollanders: hoe was de jungle en galapagos? op welke boot zaten jullie???

@de andere hollanders: zijn jullie al gaan duiken in Honduras??

@al de rest: Hoe is het met jullie?? :-)