Finally! There must be an angel (fall)!

Chicos,

Jullie zijn uiteraard heel benieuwd wat wij aan het uitspoken zijn! Sorry dat we jullie zo lang op jullie honger hebben laten zitten, maar de laatste 2 weken hebben we amper een bed, douche of toilet gezien, laat staan internet gevonden!

En dan heb ik nog een probleem met het downloaden van mijn foto's aargh! Maar we maken het goed met een eerste lange blog (helaas zonder prentjes) en snel een 2e deel (hopelijk met foto's)

Maar we leven dus nog! In welke toestand is iets anders, nogal verwilderd, moe, maar gelukkig. En jaja, we zitten nog in Venezuela en dat is in euh... alle opzichten anders dan alle vorige landen! Vooraleer we beginnen met onze avonturen toch eerst even een kort inleidend lesje (Tom zijn tweede droom is dus duidelijk eentje over het onderwijs:-)) met wat feiten om Venezuela beter te begrijpen....

- Eerst en vooral el dinero, het geld! Geld haal je hier niet zo maar uit de muur! Er is een enorm groot verschil tussen de officiele wisselkoers (van de bank of via visa) en de wisselkoers op de zwarte markt. Via die laatste krijg je dubbel(!) zoveel geld dan bij de eerste! Jawel 8 Venezuelaanse voor 1 dollar, of anders 4 voor 1. Dus afhankelijk van deze koers maakt het je reis de helft goedkoper! (of duurder). Onze dollars zaten er al zo goed als door (hoe kan dat ook anders), maar dit is geen enkel probleem. De meeste touroperators en hotels hebben een Zwitserse of Amerikaanse rekening waar je geld op kan overschrijven en zij wisselen dan verder in Venezuelaans geld! Echt legaal zal het allemaal wel niet zijn (maar wat is er wel volstrekt legaal in dit land?!) en het is vooral veel gedoe en geregel, maar je krijgt wel dubbele waarde voor je geld...


-Dit maakt dat venezuela best nog goedkoop is, alleszins toch voor eten, logies, transport, .... Wat het duur maakt, is de manier van reizen. Buiten de kustlijn kan je hier eigenlijk weinig dingen alleen doen. De meeste toeristische trekpleisters zijn heel afgelegen, een waar avontuur op zich om ze te bereiken en die moet je dus boeken via een touroperator. De tours maken het dus weer iets duurder. En vooral weer veel geregel en geplan. En dat plannen komt niet altijd even goed uit waardoor we onze vrijetijd tussen twee trips vooral op de bus doorbrengen! (Hebben we de cursus timemanegement dan net slecht of te goed toegepast.? Het is maar hoe je het bekijkt.:-))

- Door alle geoganiseerde tripjes kom je bijgevolg in Venezuela een ander soort “toerist” tegen. We zijn echt waar nog geen enkele backpacker tegengekomen! De meeste toeristen zijn mensen die of hier werken of studeren of een op voorhand volledig georganiseerde trip door alleen Venezuela maken.

- En dat brengt ons tot het volgende pijnpunt.. toeristen zijn zeer schaars! Vijftien jaar geleden was Venezuela het aards paradijs voor toeristen. Toen waren er bijvoorbeeld nog 20 000 toeristen per jaar voor de beroemde Angel waterval, vorig jaar nog amper 3 000! Het is triest, de vele toeristische bedrijfjes zijn werkloos, de hostels zo goed als leeg! Oorzaak is toch wel het imago van Venezuela als een gevaarlijk land. Caracas was ooit de meest toonaangevende stad van Zuid-Amerika Nu is het met bijna 300 doden op 1 weekend (!) een van de gevaarlijkste steden ter wereld! Wees gerust, we hebben ze dan ook gemeden hoor. Maar het is fout om dit gevoel door te trekken voor het hele land, want dat is zeker niet zo!


- En jawel, nu komt het...de grote schuldige voor dit alles: Chavez! Niemand heeft een goed woord over voor hem... Het is een clown, een aap, animal farm! Hoewel hij heel wat gerealiseerd heeft voor de basisbehoeften van de allerarmsten, heeft hij ook de toeristen weggejaagd (toch een belangrijke inkomst voor dit land), de economie draait slecht, studerende jongeren willen vooral naar het buitenland in de hoop op een betere toekomst… Venezuela is een van de belangrijkste olieproducerende landen. Het zou steenrijk kunnen zijn, maar helaas wordt het geld slecht beheert. De benzine bijvoorbeeld: je kan het amper geloven, maar benzine is hier goedkoper dan water! Hou je vast: voor een tank van 40 liter, betaal je amper 40 eurocent! Alsjeblieft, daar kan je bij ons je blaas nog niet voor ledigen in een openbaar toilet!! Nu jij! Ze willen de prijzen opslaan naar een meer realistische prijs, maar dan komt het hele land in opstand! Oh ja, iemand een idee om een handeltje in naft op te zetten? :-)

Het is bijzonder triest eigenlijk, want venezuela is prachtig, de mensen superlief en je vindt hier de meest unieke natuurwonderen! Het is zwaar geweest met al dat geregel, geplan en vooral lastige betalingen. We hebben zelfs even op het punt gestaan om terug te keren naar onze grote liefde Colombia, maar dan zouden jullie ons uitgelachen hebben, dus hebben we toch mar door gebeten. En dat was een wijze beslissing! Sit back and relax, hier is eindelijk het verhaal.... (Over een lange intro gesproken!)

Eerst en vooral de oversteek van Columbia naar Venezuela. Schrijvers zouden hier onmiddellijk voldoende fantasie opdoen voor het begin van een thriller, want het tripje sprak - mits enige overdrijving uiteraard - toch wel tot de verbeelding. Dat lag misschien ook aan ons, omdat we het op eigen houtje gingen doen: tot aan de grens, papieren regelen, verder dan de grens, daar waar "normalere?" toeristen een georganiseerde bus nemen die het hele traject begeleidt. Ach ja!
We voelden ons als vluchtelingen waarbij je van Colombiaanse stad naar een grensstad naar de grens gebracht wordt, duikend van de ene auto in de andere, want het “overkomt” je gewoon, alsof je naar je zelf kijkt in een spannende gangsterfilm uit de jaren zeventig met bijpassende wagens, allemaal oude rammelbakken. De onze een oude Chevrolet met lange uitstekende snuit en kofferbak. Je ligt bijna in de doorgesleten wagen, de ruiten licht getint, aan de binnenkanten van de deuren zit geen slot of raamklink meer (afgebroken), dus eens er in, kan je er in elk geval niet meer zelf uit. :-) En dan rijden maar! Je voelt je echt een verstekeling. Eerst naar de grenspost van Columbia om het land uit te mogen (met vingerafdrukken!!), dan toch maar al een beetje geld wisselen op de "zwarte markt" achter een hoek. Terug de auto in en naar de grenspost van Venezuela om een stempel te krijgen om dat land binnen te mogen. En weer verder met de wagen. En dan, ongelooflijk, maar op de volgende 100 km passeerden we zeker 12 politieposten waarbij telkens ons paspoorten gecontroleerd werden!


Met de nachtbus (die hier trouwens vreselijk kou zijn wegens de airco die veeeel te hard draait) naar Merida, een fijne stad midden in de Andes! Ooit zal je hier de hoogste en langste kabelbaan kunnen nemen (12km lang en tot 4500 meter hoogte), maar het spel ligt al jaren plat… (alweer Chavez). Dus maken we een mountainbike tocht! Twee keer downhill, maar helaas ook veel en zwaar klimmen! (Ja, alweer Liesje op de fiets! En het was geen lachertje, maar heb mijn vrouwtje zwaar gestaan naast de vier mannen! Bovendien was jouw zitvlak er veel erger aan toe he, vriendje!) Daarna sloten we af met een parapente tocht! Liesje geraakte euh amper van de grond en had meerdere pogingen nodig om van de berg af te springen. (En ja, dat vertrek was echt een ramp en hel!) Mijn piloot en ik gingen vlotjes de lucht in. Het was een zalig, zweverig gevoel. Terwijl mijn piloot het ene kunstje na het andere deed, 360 graden draaien alsof we op een kermisattractie zaten, had Liesje eerder het gevoel dat ze haar boek had kunnen lezen. Pff, zeer saaie begeleider! Een onvergetelijke zweeftocht boven de prachtige bergen!

Vervolgens naar Los LLanos, de grasvlaktes van Venezuela en de hometown van de echte cowboys. Wat pech gehad met onze tour, die uiteindelijk een dag later vertrok en dan nog met een andere organisatie (Ja, we hebben hier al gevloekt hoor.). De vierdaagse startte met een bijzonder lange rit achterin de jeep (mijn gat ligt nog open), die enkel onderbroken werd met een raftingtochtje. Het was een korte raft, maar Liesje bleef deze keer gelukkig wel in de boot! En het was vooral een heel grappige tocht en lekker verfrissend.... Pas s'avonds laat aangekomen en uitgebreid kennis gemaakt met onze groep. Een Pool (die zijn vriendin had moeten achter laten in Merida omdat ze haar gezicht lelijk verbrand had van de Andes bergzon) en een Duits-Nieuwzeelands koppeltje dat nog niet goed wist of ze nu een kopeltje warenof niet.

Op het menu voor de volgende dagen: Pirana vissen (terwijl Tom de ene na de andere ving, durfde Liesje ze niet binnenhalen en liet ze dan telkens maar ontsnappen), een paardentochtje (Ja, Liesje voor het eerst opnieuw op een paard na de Cuba-nachtmerrie), een bootsafari (waarbij onze gids plots in het water sprong en boven kwam met een zeer vreemd soort schildpad), een nachtelijke zoektocht naar kaaimannen (iedereen mocht hem even vasthouden, waarbij Liesje de hele buurt bij elkaar gilde van schrik en het arme beest bijna liet vallen! EN Tom er niet eens in geslaagd is om daar een foto van te nemen!) en een zoektocht naar anaconda's (niets gevonden…). Het was prachtig en uniek! Enorm veel beestjes dus, maar vooral voor de vogelliefhebber (miech!) is het hier een waar paradijs! En oh ja de gidsen hier zijn fenomenaal en zeer zeker de beste van Zuid-Amerika! Ze spreken perfect Engels en je kan uren aan hun lippen hangen. (Figuurlijk he!)

Vandaar gingen we verder naar de kust in Puerto la Cruz. Er was weeral iets misgelopen met een betaling, dus opnieuw veel tijd doorgebracht in internetcafe. Grrr….daar gingen onze 2 dagen rust! Gelukkig zijn we toch nog met de boot naar 2 eilandjes kunnen gaan. De 2e keer werden we zowaar afgezet op een prive strand, superklein eilandje voor ons alleen! Met voor ons een zo heldere zee, azuurblauwe tinten, prachtig koraalrif, ideaal om te snorkelen! Wij heel gelukkig! :-)


Van de kust gingen we naar Ciudad Bolivar in een veel te snelle gedeelde taxi-auto: 150 km per uur op een klein baantje dan is "niet meekijken" de boodschap. Liesje mocht achteraan in het midden zitten, met aan haar andere zijde een euh toch wel redelijk mollige Venezuelaan die niet alleen onmiddellijk in slaap viel, maar vooral in slaap viel op de schouder van Liesje en bovendien ontzettend luid snurkte en schnabbelde in zijn slaap! Een mooi en intiem moment! En ik natuurlijk toe van het lachen… (jaja, mijn wraak zal zoet zijn!)

Vanuit Ciudad Bolivar was het dan tijd voor een onvermijdelijk bezoek aan de Angel waterval, de hoogste waterval ter wereld, net geen kilometer hoog! Maar liefst 15 keer zo hoog als de Niagara waterval en euh 60 keer zo hoog als die van Coo! Alweer een verborgen parel diep in de jungle! Want ja, niet alleen de watervallen zelf zijn spectaculair, ook de manier hoe je er moet geraken. Eerst een uurtje in een klein vliegertje naar het indianendorp Canaima. Dan maar liefst 5 uur in een bootje tegen de stroom in naar onze kampplaats. En geloof me de Wild Rapid in Walibi is er niets tegen! (Hier kwam al een stukje van mijn wraak: mijnheer De Bock zat op het plaatsje dat echt ALLE golven over zich kreeg, tja!) Maar het is een geweldige boottrip met het ene zicht na het andere op de typische tepuis. Even verduidelijken: Tepuis zijn afgeplette bergen (zoals de tafelberg in zuid-afrika) van 1000 meter en hoger die uit het niets onhoog rijzen, de angel waterval komt dus ook van op een tepui.


In de kampplaats kan je dan al een eerste verre blik werpen op de watervallen. De volgende ochtend na een korte en belabberde nacht in de hangmat (Sorry voor de onderbreking, maar hier hoort even een bekangrijk addendum over hangmatten: hangmatten zijn gemaakt voor dutjes, siesta"s, een krant of boek lezen, maar NIET om hele nachten in te slapen. Ervaren hangmatslapers beweren dat je voor de diagonale positie moet gaan. Ja, inderdaad, je hebt wiskundig inzicht nodig om in een hangmat te slapen! Maar dan nog: Je kan niet draaien zonder je op te duwen, zonder even uit evenwicht te geraken en bijgevolg echt wakker te worden. Kortom: wie beweert een hele nacht te kunnen doorslapen in een hangmat is een zeveraar, maar die wil ik wel trakteren! :-)) Dus na de belabberde nacht was het nog een dik uur stappen en klimmen en dan sta je pal voor de Salto Angel! Een fenomenaal zicht… Wie hier in het droge seizoen staat, kan wel eens bedrogen uitvallen, want dan is er amper een manneke pisstraal te zien. Nu gutst het wáter echt met bakken naar beneden, een vrije val van 970 meter! En dat onder een opkomende zon, we hadden er uren kunnen blijven zitten. Als afsluiter bezochten we nog een andere, lagere, maar brede waterval. Het indrukwekkende was dat je er achterheen kon doorlopen! Echt maf! Wat een waterkracht, wat een lawaai!

voila nu laten we jullie even rusten en bekomen! En in een paar dagen volgt het venezuela vervolg....

ciaoooooooooo
Tom & liesje