Theme from S express: Santiago to Salta!

Ola!

Santiago was nog een leuke ervaring! Ik kon er blijven slapen in het appartement van Loreto, die ik op de bus naar Puunta Arenas had leren kennen.... Loreto zelf moest de ganse dag werken, maar haar gay roommate (ik dacht eerst dat het haar vriend was :-)) was de hele dag vrij en heeft me op sleeptouw genomen door de hele stad! Geen betere manier om de stad te verkennen.... En wat bleek.... hij had nog een broer die ook gay was. Dus met 'los hermanos gays' op trot door Santiago (eat your heart out Maarten K :-))! S'avonds zijn we met een hele bende nog uitgeweest in een openluchtdiscotheek en het was een zeer fijn feestje! Lang geleden dat ik nog eens op stap was geweest en het was nog steeds dezelfde muziek als voor mijn vertrek in Belgie! Party!

De volgende dag met kleine oogjes mijn vader gaan opwachten aan de bus terminal, maar het was een fijn weerzien! We hebben meteen de bus genomen naar Mendoza in Argentinie. Een spectaculaire rit van 8 uur doorheen de bergen, met zicht op de hoogste van Amerika, de Aconcagua!

En ja wie dacht dat het een comfortabele, relaxe vakantietrip zou worden met ons vader, die zit er dik naast. De volgende dag wilden we al meteen naar Maipu gaan, het episch wijncentrum, om daar een fiets te huren en verschillende wijnbodega's te bezoeken (leek ons veiliger om de auto nog een dagje te laten staan! :-)). Dus hup op de bus van Mendoza naar Maipu, 20 kilometer verderop! 1 ding had ik wel over het hoofd gezien; het was zondag! Maipu was verlaten en doods, de fietsverhuurbedrijven in de buurt waren dicht en de meeste bodega's ook! Er bleken er maar 3 of 4 open te zijn, die heel verspreid lagen. Ok we hebben dus veel gestapt, gelift (zonder resultaat), dan toch een gratis lift gekregen met de bus (want we hadden geen kleingeld bij) en yep zelfs een lift op een tandem gekregen van een fransman die eerst zijn vrouw had afgezet en dan speciaal is terug gereden voor ons! Chapeau! En zo zijn we toch nog op 2 plaatsen geraakt, waaronder 1 van de grootste wijnhuizen Trapiche! Nu Maipu is een dorpje zo groot als pakweg Vrasene en bizar genoeg zijn er zeker 15 verschillende bussen met elk een andere nummer, die elk een apart deeltje van het dorp 'servicen'. En het was dus niet makkelijk om de juiste bus te vinden. Voor onze laatst mogelijke bodega, amper 6 kilometer verder, moesten we 2 bussen nemen. Maar de tweede en laatste bus is niet meer komen opdagen (het was steeds die andere nummer 181!). Dan hebben we maar besloten om terug te keren naar Mendoza! Ons vader moest ondertussen dringend naar het toilet en alles was dus dicht.... Billen dicht geknepen en de eerste de beste bus terug naar Mendoza! Bij Trapiche toch lekkere wijnen gedronken, maar volgende keer best een weekdag uitzoeken en paps op voorhand naar het toilet gaan!


Allright en dan de volgende dag kon onze eigenlijke road trip beginnen! Het begon indrukwekkend met een tocht doorheen de bergen naar Upsallata, het decor (bizar genoeg) van '7 years in tibet'. Het was onwaarschijnlijk prachtig met heel veel haarspeldbochtjes! Maar nog geen 80 km verder rijdt ons vader over ne grote steen ("ik dacht dat ik erover kon, hij is dan ook gewoon om met een 4x4 te rijden! :-). Gevolg: een lek in onze nafttank en een kapotte versnellingsbak! Shit, de naft kwam er echt uitgestroomd. Ok snel besloten om verder te rijden, Upsallata , het eerstvolgende dorpje lag nog 28 kilometer verder! We zagen de streepjes van de tankmeter zo snel verdwijnen! Elke 3 minuten ging er wel eentje af en er waren er maar 10! Oh man het was zo spannend want verder was er niets, daar wou je niet stranden! gelukkig ging het naar beneden; want we zaten dus vast in 2e versnelling! we zijn in 2e echt nog naar beneden geraced,ons laatste streepje ging er af net voor het centrum van Upsullata! Maar geloof het of niet we zijn willekeurig de eerste de beste straat ingedraaid en letterlijk stilgevallen voor het eerste hotel dat we zagen! Geen meter te vroeg en grappig genoeg beschrijven ze dit hotel in de lonely planet als 'the best in town'! yep een geluk bij een ongeluk! En na amper 4 uur dat we de auto opgehaald hadden, moesten we al terugbellen dat we in de problemen zaten en niet verder konnen! 4 uur(!), het moet een record zijn! Ze hebben een mechanieker laten komen, maar het was dus een serieus gat en we moesten wachten tot de volgende dag vooraleer ons fiatje hersteld zou geraken. En yep effectief om 12u de volgende dag was onze auto terug hersteld, ze hadden het gat dichtgelast en wij konden terug verder!


Vanaf dan was het stenen ontwijken, hoe klein ze ook waren! Maar gelukkig kwamen er ook betere banen aan! Echt prachtige, eindeloze banen, de hele tijd rechtdoor waar je amper andere auto's passeert! De landschappen wisselden elk uur, het was prachtig! We kwamen in kleinde dorpjes terecht.... In Barreal bvb waar we een uur achter middageten hebben moeten zoeken! Of Huaco, een dorp van een paar 100 inwoners waar we sliepen in de enige hostel die het dorp rijk is! We waren de enige toeristen die nacht en werden warm ontvangen. Althans we dachten dat we alleen waren, we zatten buiten te eten en ze waren ondertussen volop tafeltjes aan het bijzetten. We waren nog aan het lachen van amai ze verwachten precies nog veel volk... Maar effectief een half uur later stoptte er een bus en kregen we gezelschap van 25 Argentijnse wegenwerkers die in de buurt een nieuwe baan aan het leggen waren! De vrouw des huizes maakte gehaktballen en je kon zo veel bijvragen als je wou.. . Yep this was the real argentinian life! En dit had ik nog nooit gezien in het zuiden, deze sfeer, die kleine dorpjes, die landschappen! Het was allemaal nieuw en zo anders dan het zuiden!

Onze tocht bracht ons verder langs een fantastisch nationaal park (Ischigualasto met bizarre rotsformaties en een surreel maanlandschap), Inca en Quilmes ruines en vele kleine pitoreske, sfeervolle dorpjes met steeds dezelfde plazas! In Cachi maakten we het feest mee van een of andere heilige San Jose. Het bleek een bizarre mix te zijn van bingo en rodeo, maar nog steeds geen idee hoe het in elkaar zit. Het was wel fascinerend om het hele dorp op de been te zien!
En 1 keer hadden we pech en zijn we in de wolken beland, langsheen de fameuze Cuesta del Obispo. Weer een wirwar van haarspeldbochtjes en steile afgronden. Maar we hadden geen 3 meter zicht voor ons, het was blindelings en op het gevoel naar beneden rijden. Je rijdt langsheen het -naar het schijnt - prachtige NP Los Cardones, maar we hebben er dus geen fluit van gezien! Helaas Lotte we zijn dus ook niet kunnen stoppen om dag te zeggen....! Maar we waren zo blij dat we beneden waren!
We hebben ook het spoor gevolgd van de 'tren a las nubes' (de trein door de wolken), gelukkig deze keer zonder wolken, maar een prachtige blauwe hemel. Het was misschien wel de mooiste tocht van de week, een klim van meer dan 2000 meter tot een hoogte van 4000 meter (mijn hoogste punt zo ver) en je komt uiteindelijk terecht in een voormalig mijnersdorpje 'San Antonia de los Corbes) gelegen op 3800 meter en dat was echt knap en een zeer bizarre sfeer.

Uiteraard trakteerden we ons zelf ook tussendoor op een meer luxeus hotel, met zwembad, het contrast kon niet groter zijn, Zijn we elke avond goed gaan eten (parrilla's voor 2 waar je makkelijk met 4 van kan eten). En hebben we gepoogd om alle mogelijke wijnen van de streek te drinken! Het zijn er veel, maar we zijn aardig in de buurt gekomen... :-) Cafayate bvb. is weer zo'n stadje waar je enorm veel (lekkere) wijn kan degusteren. Nog 1 anekdote daar... We liepen langsheen de terrasjes op de plaza en we zijn over eten bezig, dus ik zeg tegen ons vader "ik heb goesting in lama" (yep dat zeg ik wel vaker tegen hem :-)), waarop ineens iemand vanop het terras riep 'das wel taai ze'... We schrokken even en maakte meteen kennis, wat bleek... een koppel uit jawel beveren-waas! We hebben nog samen geaperetieft en gegeten, helaas hadden ze geen lama, maar het was wel een bijzonder leuke en gezellige avond! Dirk in Els tot in de mops! ;-)

Voila afsluiten deden we in schoonheid, in de Sayta ranch van de prettig gestoorde en oversexte gaucho Enrique en zijn bijzonder sympathieke dochter Laura! Merci voor de tip michel (hoewel ons vader u nog wel eens zal spreken ;-) Het was geweldig om mee te maken, echt weg van de bewoonde wereld. We aten altijd tezamen met nog wat van zijn vrienden en familie, de wijn vloeide rijkelijk en Enrique vertelde het ene verhaal na het andere! Dus goed voor mijn spaans.... En daar heb ik ook een prachtige tocht te paard gemaakt.

In Salta kloptten we af op 2400 kilometer (oftewel Oslo - Madrid) op 7 dagen tijd, de helft ervan geasfalteerd, de andere helft euh zeer bumpy! Het was een heftige trip!

Alleen 1 domper op de feestvreugde; maandag zou ons vader terug naar huis vertrekken! Helaas waren alle vluchten van en naar Buenos Aires geannuleerd wegens een of andere communicatiestoornis. De eerstvolgende vlucht kon 48 uur op zich laten wachten! We hadden een alternatief gezocht en dat was euh de bus terug naar Santiago! 3 bussen en in totaal zeker 35 uur onderweg.... en dan nog een vlucht van santiago naar Brussel. Hij zal er in totaal 3 a 4 dagen over doen, de arme stakker! Ik zit er echt wel mee in... Zo jammer om zo te eindigen. Want verder was het een fantastiche, onvergetelijke trip! Eeen luxe om daar een auto te hebben, je kan stoppen waar je wil en de plaatsen zijn vaak heel moeilijk bereikbaar. Merci paps omdat je zo in alles wou meegaan! En tot in Cuzco! Yep hij heeft de smaak te pakken en komt binnen een dikke maand terug. Als ik hem niet tegenhou, reist hij met mij de hele trip verder! :-)

Ondertussen ga ik met laatste weekje Argentinie tegemoet, het uiterste noorden. Ik trek naar Iruya, mijn meest noordelijke stop in Argentinie, 5000 km hoger dan Ushuaia. Alles is hier anders, de mensen (bruiner), de natuur (groener), het eten (euh geler).... Meer armoede, maar voor ons goedkoper (betaal hier nu 4 euro voor een bed in een kamer die ik met 2 Argentijnen deel). Dit is gewoon een ander land, alleen de vriendelijkheid en hulpvaardigheid blijft! Yep met een beetje pijn in het hart neem ik bijna afscheid van Argentenie. Een fantastisch land met dus vooral enorm warme, gastvrije mensen! Yep mol koester die Argentijn van je!

Hierna trek ik naar San Pedro de Atacama in Chili om zo stilaan naar Bolivie te trekken, klaar voor een volgend avontuur!


ciao