copa ... Copacabana!

Wel vrienden,

Even een "kort" berichtje, zodat jullie weer niet ongerust worden! Deze keer niet zo'n grootse avonturen, maar iets minder goed nieuws...

Ik heb Peru verlaten met een wel heel fijn en bijzonder cadeau... Yep een of andere voedselbacterie (de ceviche was de dader, maar het is zo verraderlijk lekker!). Jawel ben er dagen slecht van geweest en heb heel wat toiletten en struikjes van dichtbij gezien, maar verdere details ga ik jullie besparen ! :-)

Dus ja, ik had zo veel plannen in Bolivie, maar ik heb wat moeten afblazen en verschuiven! Ik voelde me echt slecht en had weinig energie. Helaas geen nieuwe bergbeklimming (huayna Potosi) en helaas geen jungle.

Tussendoor wel de "most dangerous road" gedaan. Je start op 4700 meter en daalt dan duizelingwekkend met de mountainbike langs scherpe bochtjes naar een eindhalte van 1200 meter. In het verleden zijn hier 100'en mensen naar beneden gedonderd met hun auto of bus. Het blijft een beetje bizar om op deze plaatsen te stoppen en foto's te nemen. Maar de setting van deze tour is echt prachtig, doorheen de groene Yungas.

Op de eindbestemming in Coroico ben ik dan een paar dagen blijven plakken. Het is echt een stukje paradijs en subtropische jungle. Ik sliep er in een hostel in de bergen met een fantastisch zicht en zwembad en dat voor amper 4 euro per nacht. De arrogante Franse eigenares moest je er wel bij nemen. Maar het was de ideale plaats om te bekomen en te recupereren. Althans dat hoopte ik toch...

Na een paar dagen bleef ik last hebben en me niet zo goed voelen, dus besloot ik dat het wijzer was om een dokter te gaan opzoeken in La Paz. yep die had dus de diagnose dat ik met een of andere voedselbacterie zat. Veel kon ik er niet aan doen. Hij schreef me wat pillen, enkele rustdagen en een (streng) dieet voor. Dus ben ik nog wat dagen in La Paz blijven hangen.

Maar kijk aan alles is altijd wel iets positiefs. Het goede is dat ik ondertussen elk mogelijk cinema zaaltje in La paz heb ontdekt en eindelijk mijn filmschade heb ingehaald (Black Swan! hall pass! true grit! ...)! Gelukkig zijn de meeste films hier in het Engels met Spaanse ondertitels, dus ik leer ondertussen nog wat Spaans bij ook. Een win-win situatie!

En gelukkig is La Paz een boeiende en fascinerende stad. De hoogste hoofdstad op 3660 meter (en dat voel je bij elke klim), gelegen in een een kom en prachtig omgeven door bebouwde heuvels en besneeuwde bergtoppen. De zotste stad tot nu toe, een drukte van jewelste. Het krioelt hier van de taxi's en minibusjes. 1000'en minibusjes waarvan de begeleiders om het hardst tegen elkaar op roepen en nog zitten ze allemaal overvol. Er zijn constant demonstraties (je hoort het hele tijd knallen) en wegblokkeringen. Het leeft hier echt! En het is 1 grote open marktplaats, overal straatventers en drink- en eetstandjes. Man het ruikt hier overal zo lekker, maar ik moet ze genadeloos negeren en aan mijn maag denken! (en dat doe ik veel).

Van zodra ik me terug iet of wat beter voelde, wilde ik meteen gaan trekken! De bus genomen naar Sorata en van daaruit een mooie 3-daagse trekking gedaan. Yep weer met een gids, Cesar, een echte ancien die al meer dan 15 jaar gidst en bovendien een voortreffelijk kok is. Hij kent echt elke mogelijke trekking in Bolivie en hij sprak zelfs heel gefascineerd over een 23-daagse trekking. Oh die wil ik graag doen, maar het zal voor een andere keer zijn. Hij had indertijd zijn Braziliaanse vrouw achtergelaten om voor zijn late roeping en nieuwe liefde te kiezen: de bergen! Yep je zal maar thuis komen met het nieuws.... "schat, ik heb een ander...." Love can be cruel! Maar ik wijk af... Wat zo fijn is, is dat die man nog steeds elke dag geniet van zo'n trekking, echt mooi om te zien. Maar je zou voor minder, we zetten onze tent op aan een prachtig gelegen meer. Vandaar trokken we verder naar een gletsjer op een gezegende hoogte van 5020 meter! Fantastisch! en ik was terug de ouwe...!

Van Sorata ging ik dan (langsheen een supermooie baan) naar mijn eindbestemming in Bolivie - Copacabana aan het Titicacameer! De laatste pelgrims zwerven hier nog rond (met Pasen verzamelen ze hier steeds voor een processie), hoewel de grote drukte net voorbij was.

Vandaag nog een boottocht gemaakt naar Isla del sol, een eilandje wat verderop in het meer waar de eerste Inca's zouden geweest zijn. Wegens een hevige diarree aanval ben ik er als enige uitgespurt aan de Zuidkant van het eiland, iedereen voer verder naar de Noordkant. Maar die stop was echt niets te vroeg... Yep het is even stabiel geweest, maar vandaag was het terug een klein beetje oorlog in mijn buik. Maar we blijven lachen en genieten, ondanks alles nog een prachtige wandeling gemaakt naar een afgelegen en verlaten strandje! Wat is het hier idyllisch!

Als Uitsmijter van de week wil ik graag deze mooie traditie nog meegeven. Op Goede vrijdag is het hier de gewoonte dat men 12 gerechtjes klaarmaakt en (uiteraard)opeet! Verwijzend naar de 12 apostelen. Ik heb alle recepten bij gehouden, dus Stijn je weet wat je volgend jaar te doen staat! :-)

Exit Bolivie en re-enter Peru! Althans dat hoop ik. Morgen zou ik ik mijn ouders treffen in Cuzco. Maar voorlopig geen enkele bus vanuit Copacabana wegens een of andere staking. Dus afwachten of het morgenvroeg opgelost geraakt.

Spannende tijden! Want de dag daarna doe ik al de Inca Trail en dan maken we een road trip naar Lima! Hoe dat allemaal afloopt en of de oorlog hiervanonder gestaakt wordt, lees je volgende keer...

Nog een zalig late Paasgroet en tot in een dikke 2 weken!

zus, hoe was het met de mannen in den Atlas?

Hasta la vista

Tom