Ecuador!

Hola, hola!

Eerst en vooral bedankt voor al jullie reacties en showbizznieuws! Altijd fijn om te horen! En Baps, gezinsuitbreiding? Supercool en dikke proficiat! Hopelijk ben ik tegen de geboorte al thuis? Want ja zal maar direct met de deur in huis vallen.... Heb beslist om nog wat langer te blijven! Tis liesje haar fout! :-) neenee grapje, wil het natuurlijk zelf heel hard. Maar liesje komt dus vanaf juli 4 maanden of om nog samen te reizen en dan blijf ik nog een maandje om af te kicken. :-) Dus tegen eind november kom ik nu naar huis. We willen heel graag nog Costa rica, Panama, colombia en venezuala doen. Daar heb ik ondertussen heel veel goeds over gehoord. Mja hoe langer je reist, hoe meer mensen je ontmoet, hoe meer tips je krijgt en het reizen is dus echt verslavend! Je wil alijd meer en verder... Vandaar dat ik nog even langer wou blijven, ondertussen is het offcieel, mijn LBO is verlengd, de zusjes willen langer in mijn huis blijven, dus alles listo! Maar kijk dus 4 maanden extra blogverhalen!


Dan nu nu over naar de huidige stand van zaken hier.... wel het paaseiland was schitterend!


Het geeft een raar gevoel eens je op dit eiland bent, het is een van de meest geisoleerde plaatsen ter wereld. De eerste 2000 km's is er niets, enkel een eindeloze, woeste zee... Speciaal!Mijn eerste indruk was iets wat ik niet meteen verwacht had van een tropisch eiland; paarden (meer dan er inwoners zijn), koeien, kippen en een heel roene omgeving. Iets wat je meer zou linken aan de Vlaamse polders. Maar eens je dieper het eiland verkent, krijg je een heel andere indruk... Een vulkanisch gebied, prachtige stranden met palmbomen en vooral overal die typische moais, de gigantische beelden die het Paaseiland zo typeren.

Ik belandde er op een camping in Hanga Roa, de "hoofstad" en enige stad op het eiland. Hier leerde ik meteen de Fransman Olivier kennen. Hij had net een quad gehuurd en met hem heb ik 3 dagen achterop deze vierwieler het hele eiland rond gecrosst! Het was zalig, doorheen de kleine, modderige baantjes, van de ene kant van de het eiland naar de andere kant, van zonsopgang tot -ondergang. En bijna de hele tijd waren we helemaal alleen (ik had meer toeristen verwacht). Na Olivier's vertrek was ik aangewezen op stappen en liften (dat gaat hier vlotjes, want iedereen keert op het einde van de dag terug naar naar hanga roa). Maar ook dat was super! Op een dag ben ik helemaal van het zuiden naar het noorden gestapt, over het hoogste punt, helemaal naar de kust. Een goeie 18 kilometer, het is echt een scheet groot! Tussendoor nog gaan duiken, een korraalrif vlakbij en van heel dichtbij een reuzeschildpad gezien, zalig!

Maar het gaat niet alleen om het bezichtigen van de moais of de stranden. Als je wil heb je dit alles op 2, 3 dagen gezien. Nee ik had hier gerust een paar weken kunnen blijven. Het gaat om de mensen, de sfeer, de rust. Iedereen kent hier iedereen. Iedereen is altijd supervriendelijk en blij. Misdaad is zo goed als onbestaande, net zoals stress of files. Het is hier superrelax. De temperaturen zijn hier dag en nacht rond de 20 graden, het hele jaar door, ook in het water. Je kan uren kijken naar de surfers die doorheen de hoge golven surfen. Dit eiland straalt rust en geluk uit. Dit is gewoon het aards paradijs! Dirk je had gelijk, een magische plaats!

Als een goede christen mijn Paastrip nog afgesloten met de zondagsmis! En dat is een hele belevenis hier, met enorm veel muziek, zang en sfeer. Moesten de missen zo bij ons zijn, de kerken zouden terug vollopen!

Terug in Lima was het even wennen en een beetje een schock om in een drukke, vuile stad terecht te komen... Lima is niet meteen mijn favoriete stad tot zo ver. Maar na 3 dagen toch een aantal mooie parkjes en musea ontdekt. En het ligt vlak aan de zee, met een paar stranden en veel surfers en dat deed me wat terug mijmeren naar het paaseiland. Mijn laatste avond in Lima is het toch nog gelukt om met mijn Antwerpse (jog)vrienden Ines & Erwin af te spreken. Ja Pa we zijn gaan eten bij die lekkere italiaan! Een gezellige avond, maar na den dessert moest ik de nachtbus op naar Huaraz! Terug de hoogte in! Huaraz is het cenrum van de Cordilleras blanco y negro, een gigantische bergketen met tientallen toppen boven de 6000 meter! Dit is het mekka voor de trekkers, met talloze trekkings...

Ik had via Couchsurfing afgesproken met den Ivan. Voor wie couchsurfing niet mocht kennen, het is een site waar locals hun sofa of bed gratis aanbieden. Zijn bed heb ik uiteindelijk niet gebruikt, ik kwam toe in de ochtend en wou meteen beginnen trekken. Maar ik kon wel gebruik maken van zijn douche (handig na een nachtbus) en wat spullen achterlaten. Ivan was een jonge, joviale gast die bovendien als gids werkte in Huaraz. Hij heeft me dan ook handig op weg geholpen en heel wat nuttige informatie meegegeven voor mijn 3 daagse Santa Cruz trekking! Nog eens 2 nachten alleen gekampeerd in het wild! En dat mag je letterlijk nemen.... midden in de nacht schrok ik wakker omdat er een paard naast mijn tent stond te grazen! Nu die zijn hier redelijk tam, maar toch maar met een half oog dicht verder geslapen. Bovendien was het ijskoud (ja mam al spijt dat ik dien alpaca trui heb meegeven). S'morgens moest ik een dikke ijslaag van mijn tentje wegkrabben. Maar eens de zon er door kwam, was het bakken! Een wondermooie trekking met een klim tot 4700 meter waar je een spectaculair zicht hebt over de Peruviaanse Andes. je ziet er oa de Alpamayo (waarvan ze hier beweren dat het de mooise berg ter wereld is) en de Artesonraju Die gebruikt wordt in het logo van Paramount Pictures. Ik geef het maar mee he... :-)

Terug in Huaraz ne goeien kip met friet gegeten met Ivan (voor 1 euro, zalig toch!) en dan was het na den dessert weer tijd om de nachtbus op te kruipen. Het was tijd voor mij om naar Ecuador te gaan. Nu er zijn 3 mogelijke manieren/grensovergangen vanuit het Noorden van Peru. En ja ik wou per se via de moeilijkste weg gaan, via La Balsa, de meest afgelegen grenspost in de jungle, de mooiste route... maar niet de snelste of eenvoudigste. Ok tel even mee; van Huaraz was het met de bus naar Trujillo (9 uur), vandaar direct naar Chiclayo (4 uur) en dan naar Jaen (7 uur), waar ik een pit-stop maakte. De Peruviaanse hulpvaardigheid blijft me verbazen! Vanaf je iemand iets vraagt, helpen je ze onvoorwaardelijk en nemen je ze mee op sleeptouw. Mijn busbuur Arthuro nam me mee naar een van de weinige hostals (geen toerist te bespeuren in Jaen) en nadien naar de plaatselijke kroegen. Wat later op de avond kwamen er nog wat vrienden van hem bij en zo werd het nog een gezellige avond en een leuke afwisseling na al die bussen. Voor het eerst sinds lang nog eens een bed gezien, maar het was van korte duur. Om 4 uur opgestaan voor de start van de 2e etappe. In een overvolle taxi naar San Ignacio (3 uur) en dan in een nog overvollere taxi (ik zat samen met een vrouw en haar baby in de zetel voorraan naast de chaffeur!) naar La Balsa (1,5 uur)! Yep eindelijk kon ik Ecuador binnen wandelen! La Balsa moet dus een van de meest verlaten grensposten zijn. Het "dorp" zelf is amper een kleine straat groot en toen ik er s'ochtends aankwam was de douane aan het karaoke'n! Bij de politie was 1 agent hardop aan het lezen in de bijbel, de rest was aan het kaarten. Hier passeert zo weinig volk, dat ik ze bijna stoorde... Ze waren zelfs verbaasd dat ik daar al zo vroeg stond. Want het was nog niet gedaan. Ik moest nog 4 uur wachten op de enige bus en transportmiddel naar het volgend dorpje Zumba, meer een open truck (goed idee!). Nog eens 2 uur onderweg en dan vandaar een bus naar Vilcabamaba (6 uur). Na 48 uur was ik geratbrakt op mijn eindbestemming, maar het was een onwaarschijnlijk mooie trip, doorheen de jungle, off the beaten track zoals ze dat dan noemen! Echt fantastisch, maar ik zou het nu niet meteen opnieuw doen. :-)

En Vilcabamba is ook echt de moeite, een klein, relax dorpje in een prachtige vallei! In mijn hostel een ecuadoriaanse familie leren kennen (die in Canada wonen). Met hen gaan paardrijden in de bergen en jungle hier, adembenemd!
Daarna op een week tijd nog de 'central Highlands' van ecuador doorkruist (op zijn amerikaans). Van de grootste openluchtmarkt, naar de krater van Quilotoa, naar de thermische baden in Banos, een downhill mountainbiketochtje van 60km in de gietende regen recht het amzonewoud in en een spectaculaire treinrit... Het waren weer drukke tijden! De natuur is hier prachtig, de mensen weer uiterst behulpzaam en sympathiek, het eten enorm lekker en ja weer vasgezeten in een monsterfile en te voet moeten verdergaan! Ecuador is volledig goedgekeurd en super bevonden!

Nu richting Guayaquil voor mijn vlucht naar de Galapagos eilanden! Darwin achterna, moet alleen nog ne lastminute Beagle weten te vinden!

Oh ja nog 1 ding om af te sluiten dan ga ik echt stoppen! ;-) in de bussen (en cafes) spelen ze hier de hele tijd Cumbia (smartlappen op een synthesizermix van merengue en salsa of toch zo iets)! Alsof ze in Belgie de hle tijd vlaamse schlagers zouden spelen. Dolle pret voor een uur, maar daarna begint het ferm tegen te steken, hele tijd hetzelfde ritme! En ze spelen het zo luid, dat het de moeite niet is om je I-pod boven te halen! Tja de couleur locale, het hoort er bij.... maar geloof het of niet op dit eigenste moment spelen ze stromae in dit internetcafe! En dat doet ongelofelijk veel deugd om dit nog eens te horen! Alors on danse en tot de volgende!

Tom