Mexicooooo .... I'm on fire!

Caballeros y damas,


Het was thuiskomen bij neef Stephan in mexico! Hij verwelkomde me met een triple westmalle en een stuk cote d'or chocolade! Oh mannekes dat heeft gesmaakt! Stephan en zijn Mexicaanse vriendin Laura waren net 3 dagen daarvoor verhuisd en ik was hun eerste logee in hun nieuwe woonst! Een prachtig, modern huis met een zwembad vlakbij in een rustige woonwijk iets buiten Queretaro (een stad groter dan Brussel). Zalig! Bovendien had ik mijn eigen kamer, dus echt genieten om nog eens een bed alleen te hebben (niet dat ik mijn bed anders met iemand deel he, maar je weet wel wat ik bedoel) en de hele inhoud van je rugzak over de hele kamer uit te spreiden! Laura is trouwens een schat van een vrouw (met een even schattig dochtertje), geen flauw idee hoe hij dat toch gedaan heeft (grapje he stephan! :-)). Ze spreekt amper Engels, maar das net goed, heb weer heel wat Spaans kunnen bijleren! Maar ze zijn echt super samen en hebben enorm goed voor me gezorgd en vetgemest (de kilo's zijn er terug aangevlogen) en overal naar toe gebracht! Stephan en Laura, nog eens bedankt voor de geweldige gastvrijheid!

En het kwam niets te vroeg, want ik was echt zwaar vermoeid toen ik hier toe kwam, mijn vaak druk reisschema had zijn tol geeist; uitgeput en even niet meer alert! 6 maanden reisde ik vlekkeloos en dan sloeg ik er in om in 1 week tijd zowel mijn zonnebril, USB stick, bankkaart en tent kwijt te spelen! Goe bezig bockie! Het was dus tijd om even te bekomen en wat gas terug te nemen. De eerste dagen bestonden er dan ook in om niet veel te doen; gaan zwemmen, DVD's kijken, eten, lezen, uitgebreid internetten, terug gaan zwemmen en nog eens eten!

Het was de eerste week bovendien enorm heet en stralend weer en liep er heler dagen in mijn zwembroekje rond! Maar toen was het ineens voorbij, na 10 maanden droogte hier viel de regen er ineens met bakken uit! Iedereen was dolgelukkig en het was het gespreksonderwerp van de dag! Ja wij in Belgie zijn blij als de zon schijnt, hier zijn ze blij dat er eindelijk nog eens regen valt!

Na die paar dagen rust heb ik met Stephan, Laura en haar dochtertje wel wat uitstapjes gedaan. Zo zijn we (nog meer) gaan ontspannen in een thermische grot, uitgeweest naar een rockcafe waar een covergroepje speeldde (ook hier brullen ze volop mee met 'otherside' en 'sex on fire'), naar de markt geweest (om gekopierde DVD's te kopen), de cinema (The Hangover 2, heel de zaal lag plat!), het supergezellige San Miguel de Allende (waar tal van Marchiachi bandjes op straat spelen), een BBQ op stephan zijn werk en ben zelfs nog eens gaan squashen (Ja Pol nog steeds niet te kloppen! :-)). Maar het was hier vooral enorm veel eten en drinken als een Bourgondische Mexicaan!

Ja, het eten is een hoofdstuk apart en gewoon superlekker hier in Mexico, voor mij zeker al een van de beste keukens tot zo ver en totaal anders als de Mexicaan van bij ons! Enorm veel vlees, altijd en overal tortilla's en vooral de heetste chili peppers (de fameuze habanero). Amai heb hier al serieus in brand gestaan en mijn lippen branden nog na, maar zo zalig lekker en verslavend! Op den duur wil je op zoek gaan naar die ene euh heetste pepper en dat zalig tintelend gevoel.
Hier heb ik ook echte tequila leren drinken! Niet zoals het witte spul bij ons met zout en limoen. Nee de goede tequila is hier donkerder, smaakt meer naar whiskey of cognac en je drinkt hem met Sangrita (een mengsel van tabasco en tomatensap) en limoensap! Auch, alle mogelijke smaken doorheen, like a big party in your mouth!
Een andere specialiteit is de michelada, een eigen mengsel van worcester sauce, chilipoeder, limoensap, maggi bouillon, ijsblokjes en nog wat zaken en daar kappen ze dan hun bier bij! Je bier zo verprutsen, het lijkt heiligschennis voor een echte Belg (een mazout heb ik bvb. nooit gesnapt). Maar na het een paar keer geprobeerd te hebben, begint het zo te smaken. Elke michelada is anders en zo verfrissend bij dit warme weer! Ondertussen drink ik hier niets anders! :-) Ja ze kunnen hier drinken, tequila en bier vloeien steeds rijkelijk, tot zo ver mijn korte rustfase! ;-)

Tussendoor heb ik even alleen een 4-daagse noordelijke trip gemaakt. Eerst naar Real de Catorce, een afgelegen dorpje verscholen in de Sierra Madre. Je moet op de eindbushalte overstappen op een kleiner busje die je via een lange, smalle eenrichtingstunnel in Real brengt. Ik hou toch zo hard van zo'n geisoleerde plaatsjes. Real de catorce was 200 jaar geleden een groot en rijk mijnersstadje met meer dan 40.000 inwoners, maar vanaf begin 20e Eeuw trokken de mensen er weg en was het verlaten en doods. Nu wonen er nog amper 1500 mensen. Boven op de berg zie je nog de vele ruines en kan je je inbeelden hoe groot het hier ooit geweest moet zijn. Dit noemen ze dan ook het "spookdorp". De laatste jaren is er een kleine heropleving en zijn er een paar prachtige hotels gekomen. En toch was ik hier de enige gringo, een apart gevoel.

Maar dit is het Mexico zoals ik het me had voorgesteld (cowboys en cactussen) en het ideale decor voor een western of aflevering van Zorro! Rondom het dorpje is er niets, alleen prachtige woestijnlandschappen (met dus alleen cactussen). Hier leven ook de echte cowboys die op en top macho zijn! De een begon al meteen tegen mij dat hij het 4 keer per nacht met zijn vrouw deed (en jij? euh...) en had zijn tand verloren bij het liefdesspel (geen verdere details er lezen kinderen mee). Zwaar oversexte cowboys! Maar met hen kan je dus gaan paardrijden in de sierras en dat heb ik uiteraard gedaan! Een tocht naar de heilige Quemado berg! Dit is het gebied van de Huicholes, een 'indigenous' volkje. Op de berg voeren ze nog rituelen uit om energie op te wekken, gebruik makend van de hallicunerende vrucht van de Peyote cactus. Die is beneden in de woestijn te vinden, gedoogd voor deze stam, maar illegaal in de rest van Mexico. Ik heb er me dan ook niet aan gewaagd! Maar de zichten vanop de berg waren al geestesverruimend genoeg! Schitterend!

Vandaar bracht mijn tocht me via 4 verschillende bussen naar Guanajuato, een prachtig stadje met een wirwar van kleine straatjes, gekleurde huisjes, imposante kerken, musea, theaters en tal van gezellige pleintjes! Mexico is vooral meer geschiedenis en cultuur en minder natuur. De laatste dagen heb ik dan ook al meer musea bezocht dan de 6 maand voordien. Maar ze zijn echt de moeite, van oudheid tot moderne kunst. Mijn favoriete kunstenaar hier is Diego rivera! Hij was getrouwd met Frida Kahlo en blijkbaar een ongelofelijke schoft en bedrieger, maar zijn schilderwerkjes zijn onwaarschijnlijk knap!

Na die 4 dagen even terug naar Stephan om bij te tanken (tequila en bier dus :-)). Ik was mee uitgenodigd op een verjaardagsfeestje van een vriend van Laura. En o'm verjaardag wordt hier gevierd met -hoe kan het anders - taco's en karoake (een mobiele installatie, mobiel ja)! Iedereen zong er de hele tijd mexicaanse klassiekers, ik brak de toon met wat bekender materiaal van Juanes en Enrique Iglesias in het spaans met veel haar op! De sfeer zat er goed in (zeker na mijn magistrale versie van Pitbull - I know you want me ;-), dus zijn we met z'n drieen daarna nog naar de hipste discotheek van Queretaro geweest! En dat was zeer hip, had zo in A'pen gekund. Er speelde een live bandje tussendoor en de DJ speelde zowaar house'llelujah van stromae! Hij is hier echt overal. Stephan en laura hebben me daarna gedropt aan de bushalte om de eerste bus richting Oaxaca te nemen. Tijd om nog een laatste tripje hier alleen te maken.

Oaxaca is weer zo'n fantastisch mooi stadje met enorm veel musea en winkeltjes. Weer heel wat regionale specialiteiten, oa de Mole sauzen en de mezcal (een straffere Tequila)! Dit is het Mexico dat ik nog niet gezien had; armer, primitiever, landelijker, groener, meer folklore en tradities.... Elke streek heeft zijn eigen "stam" met een eigen taal, rond Oaxaca alleen al zijn er meer dan 20... Vlakbij heb je Monte Alban, de ruines van de meer dan 2.000 jaar oude hoofdstad van de Zapotecans. De ruines bevinden zich op een plateau dat 400 meter boven de rest uitsteekt, heel indrukwekkend met zichten langs alle kanten!

Dan was het tijd voor weer wat actie, in de vorm van een 2-daagse mountainbiketrip in de highlands boven Oaxaca. Met gids Yves begon ik aan een ware dodentocht van 100 km, alle ingredienten waren aanwezig; serieus klimwerk, hitte, enorme regenbuien en een pak modder achteraf. Dus regelmatig afgezien (dee keer geen bezemwagen voor mij ;.), maar vooral toch enorm genoten! We sliepen in Santiago de Apoala, weer zo'n klein dorpje verscholen in een bergkom! Heel pittoresk, waar blijven ze het toch halen! ! Anyway Dries en Robbe ik ben klaar om volgend jaar mee te gaan biken! Maar liefst niet te veel bergop he... (heb echt geen klimmersbenen)

Dan nog een dagje gaan chillen aan de zee in Puerto Escondido; prachtige baaien met achter je het tropisch regenwoud! Helaas werd het feestje hier ook weer verstoord door een hevige regenbui. En dan was het de nachtbus op en tijd voor de grote finale! Mexico city..... Wat een stad! Vanop de 180-meter hoge mirador zie je pas hoe enorm en eindeloos die stad is, heel indrukwekkend. Bovendien loopt hier zo veel volk rond in het straat, zo'n massa zie je bij ons alleen tezamen met oudjaar. Om elk pleintje, musea, .... te willen ontdekken, zou je hier echt maanden kunnen blijven. Ik moest het doen met een vurig vluggertje, net iets te kort om mijn nieuwe liefde te kunnen worden (sorry Buenos Aires).

Maar tijd om af te ronden! Mexico was een absolute ontdekking! Ik had me er weinig op voorbereid of weinig van verwacht, het hoofddoel was om Stephan te komen bezoeken. Maar het is zo super geweest! Mexico is totaal anders dan het zuidelijke continent! Het maakt een veel rijkere indruk (vooral ten noorden van Mexico stad), meer gecivilizeerd, minder chaotisch.... geen claxonerende taxis, geen mierennest van minibusjes, ... De steden voelen vaak Spaans aan (niet moeilijk, de spanjaarden hebben hier 300 jaar gezeten) en ondanks het feit dat ze elkaar niet altijd kunnen ruiken, doet het toch ook vaak Amerikaans aan! Brede snelwegen, harley davidsons, dikke Chevrolet pick ups, grote shopping stores (Wallmart) en malls! Maar ondanks die invloeden is het al bij al euh gewoon Mexicaans! Mexicanen zijn een heel trots volk. Harde werkers, maar ook enorme levensgenieters. En enorm vriendelijk, hulpvaardig en sociaal. Zo is er eens op een lange busrit een kerel naast mij komen zitten, hij vertelde meteen dat hij homo was (ik voelde hem al komen en kneep hem al), maar nee hij begon uitvoerig te vertellen dat hij een vriend op het oog had, maar dat die 'straight' was en wat hij toch moest doen....Hij mailt me nu nog met verdere verwikkelingen. Ja ze zijn vaak heel geintereseerd in onze westerse cultuur en manier van denken.

Als toerist is het echt een veilig, mooi, georganiseerd en comfortabel land om te reizen. Bovendien de ideale bestemming voor de wanhopige man thuis (ik noem geen namen). Maar volgens Laura zijn er voor elke man hier 7 vrouwen beschikbaar! hallokes, een paradijs! Blijkbaar zijn vele mannen er op uitgetrokken naar de States om te werken en is er nu dus een serieus vrouwenoverschot. Bovendien -in mijn volledig objectieve mening- bijzonder mooie vrouwen!
En ondanks dit alles ben ik heel weinig backpackers tegengekomen.... heel raar! In vele dorms sliep ik vaak alleen, dat had ik nog nooit meegemaakt! Heel wat toeristen hebben blijkbaar (volgens Yves) wat schrik gekregen door de negatieve verhalen in de media over drugs- en andere oorlogen. Nu we mogen er niet blind voor zijn, die zijn er echt wel en dat is echt een enorme schaduwzijde. Elk jaar sterven hier duizenden mensen in afrekeningen tussen gangs.... Op straat zie je vaak enorm zwaar bewapende politiemachten.... Het is jammer, maar het is er echt wel. Gelukkig blijft het beperkt tot bepaalde steden en gebieden. Die zijn dus absoluut te mijden. Maar voor de rest is het dus zo prachtig.... een absolute topbestemming en ik heb dan nog maar een klein deeltje van Mexico gezien, maar alweer een bestemming om aan het (lange) lijstje 'om terug te keren' toe te voegen!

Allright de bijhorende literatuur was een bioroman over het hallicunante leven van Frida Kahlo en de 'De nacht van de schreeuw', een al even hallicunant verhaal van een nederlandse correspondente die hier een tijdje gewoond heeft. De soundtrack; de vele Mariachi muziek, de nostalgische Ipod van Stephan (nirvana, pearl jam!) en de beste radiozenders so far (zelfs de nieuwe coldplay gehoord, goed hoor!)

En nu is het zo ver, 4 juli ofte D-day, ik maak me klaar om na 6 maanden alleen te reizen Liesje op te wachten in Costa rica (euh eigenlijk is het andersom, zij zit het er dan al)! yep dit was mijn laatste solo blog, vanaf nu reizen we dus 4 maanden samen! Ik heb er echt enorm veel zin in, maar het blijft toch even uitkijken of ze er nog hetzelfde uitziet! :-)

Hoe dat afloopt, lezen jullie binnenkort! Voor zij die nog naar werchter trekken, smeer jullie goed in en geniet er van! En al de rest; een supermooie zomer gewenst!

Nog even reacties op de reacties....

@michel; hoe wast in de Provence?? En hoe was Werchter???

@zus Hilde; dikke proficiat met je diploma, heel goed gedaan! hoe was het met de kids hun rapport? En Athene, ja lijkt me toch ook super! Geniet er van!!

@ zus Evie; ook dikke proficiat met je nieuwe job, allemaal zo'n goed nieuws! Waar zit je nu juist?

@ benny; Weet je al waar jullie naar toe gaan?? nou denk dat het hier toch een pak warmer is ze :-)

@ Dirk; Hoe was ijsland?? Galapagos moet je echt proberen doen! Ervaren duikers gingen er naar Gordon Rocks, blijkbaar een van de wereldtopduiklocaties, waar je scholen hammerhead sharks kan zien! Er zijn heel wat interessante lastminute deals te vinden, met duikcruises tot 8 dagen!

@Lydia: dikke merci en groetjes terug!!