Reunited!

Hier is ie dan eindelijk met vertraging (wegens het schaarse internet op onze weg)... ons eerste gezamelijke blogavontuur! Ondertussen is er weer veel gebeurd, dus een nieuwe blog volgt snel, maar eerst beginnen bij het begin...

wel na een zeer fijn laatste weekend met stephan en laura in Mexico was het dan eindelijk tijd om Liesje te ontmoeten in Costa Rica! Ik was bijna het land niet binnengeraakt (omdat ik pas over 5 maanden terug uit Costa Rica vertrek en je maar 90 dagen mag blijven en zij dachten dat ik de hele tijd zou blijven...), dus dat zorgde al voor de nodige stress en arm Liesje nog maar eens langer wachten.... Bovendien was mijn tent terug boven water gekomen en die moest ik daar dan ook nog eens gaan zoeken in alle luchthavenchaos.
Dus 2 uur later dan voorzien was het eindelijk zo ver, de reunie! Uiteraard was het een fijn weerzien, hoewel het ook even wennen was ;-)

We hadden het plan om zo snel mogelijk uit de hoofdstad San Jose te vertrekken en meer romantischer oorden op te zoeken. De kust bijvoorbeeld? Dus onmiddellijk een auto gehuurd om richting Montezuma te rijden. Het was meteen prachtig. Montezuma ligt beneden aan het schiereiland Nicoya en je moet anderhalfuur de ferry op om er te geraken. De zichten vanop de ferry waren alvast adembenemd mooi. We kwamen wel in het donker toe op het schiereiland (tis hier elke dag donker vanaf 18 uur) en ik weet niet wat dat is met mij en huurauto's... Maar ineens vielen de lichten uit en blokkeerden mijn remmen.... We zaten echt in de middle of nowhere en hadden nog 10 kilometer te gaan, maar hier konden we dus niet stoppen. Gelukkig werkten de 4 pinkers nog en zo zijn we in schokskes en tegen 10 per uur toch nog in Montezuma geraakt. Geloof het of niet, maar we zijn stilgevallen net voor een hotel. Op dat moment kwam er rook uit de banden, die stonden dus half in de fik en de velgen waren al half weggesmolten en vielen er gewoon naast. Echt geen minuut te vroeg stilgevallen. Yep een halve dag een huurauto en al niet meer bruikbaar.... Maar hey we waren wel in het prachtige Montezuma, een fantastisch hotel voor onze eerst nacht terug samen, hangmat buiten, zicht op de oceaan, apen en leguanen in de gigantische tuin... Ondanks onze kapotte auto was het genieten en het ijs definitief gebroken!

De volgende dag was het dan wachten op onze nieuwe wagen. Ze wilden geen "normale" meer geven, dus we kregen een upgrade naar een 4x4, maar eigenlijk was dat nog niet zo slecht. Liesje was met haar padvindersverleden gebombardeerd tot kaartlezer, maar dat verliep in het begin nog niet zo goed ;-) Nu geen verwijt, er staat echt niets aangeduid en het is vaak heel hopeloos om je weg te vinden. (noot van liesje; En willen we hier toch even toevoegen dat er mij niet gevraagd was om ook alle onbestaande borden op straat zelf in het oog te houden, wie moet er naar de weg kijken... Bovendien was ik er vanaf dag 2 wel een kei in... dankzij mijn padvinderskunsten) Voor onze volgende bestemming waren we plots op kleine baantjes beland waar we een paar keer een rivier moesten oversteken. Eentje was echt zo diep en breed dat ook stoere chauffeurs soms het stuur uit handen moeten geven, neen, niet aan Liesje,maar wel aan een local die beweerde dat onze jeep het aan kon. En toe gegeven, met een enorme gezwindheid en snelheid, bracht hij onze auto veilig naar de andere kant, ik had het nooit zo gekund (en gedurfd). Maar als het verhuurbedrijf deze foto's te zien krijgt, staan we definitief op de zwarte lijst.

Maar voila we waren in het prachtige natuurpark Santa Rosa geraakt. Hotels waren er niet, dus het werd nog meer romantischer... slapen in ons tentje in het bos! Ondertussen is wel gebleken dat het duidelijk een 1 tot 2 personententje is en geen volwaardige 2. De nodige elleboogstoten bij het draaien s nachts, waren dan ook niet te vermijden, sorry Liesje. We zaten toch even met de schrik, want we zagen precies iemand met een zaklamp lopen, maar achteraf bleek dat gewoon een of ander lichtgevend insect te zijn ;-) Buiten in het donker een gezellige picnic en dan in bed. Wel iets minder goed geslapen.
De volgende ochtend wilden we perse Playa Naranjo bereiken, een stukje paradijs op aarde, maar de weg werd nog slechter, dus de auto hebben we wijselijk achtergelaten. Geen enkele takelfirma zou ons hier komen uit halen. Vanaf daar hebben we een mooie wandeling gemaakt doorheen een bos vol krabben (jawel in het bos, zeer bizar! En niet tien, maar honderden) naar Playa Naranjo. Een kilometerslang eenzaam en verlaten tropsich strand. Zo mooi en we waren er helemaal alleen! Ja uiteraard hebben we ( correctie... Tom ) naakt gezwommen en nee daar zijn geen publiceerbare foto's van... !

Dan was het van de Pacific kust terug het binnenland in naar Monteverde, een stukje jungle in de bergen. Hier kan je allerlei avontuurlijke dingen doen. Zo zijn we een nachtwandeling gaan maken met een gids, heel interessant en onwaarschijnlijk wat je allemaal te zien krijgt.... zo'n grote tarantula's, wasbeertjes, luiaards, wandelende takken... Heel fascinerend! Overdag nog meer avontuur met een canopy tour, je kent dat wel eigenlijk goed ouderwets rappelen, maar hier doorheen de jungle! En net dat ietsje anders, hier hebben ze bovendien ook de superman rappel (waarbij je met je bovenlichaam vasthangt en door de lucht zweeft als een nou ja superman he) en de tarzan swing (met een vrije val van 40 meter). Yep de apen daar zijn nog altijd niet bekomen van het gekrijs en geroep van Liesje ;-) //En dan zullen we maar zwijgen over de apentoeren die jij noest uithalen om in superman-positie te geraken hoor //

In ons hotel in Monteverde leerden we Jack kennen, een 32-jarige Amerikaanse wiskunde leraar en Renee, een zwitserse echte wereldverbetaar. De laatste was hier elk jaar de hele zomer en kende de streek op zijn duimpje. Hij bracht ons naar een prachtige waterval en een koffiebranderij. Met Jack klikte het zo goed, dat we hem een lift aanboden naar onze volgende bestemming, de Arenal vulkaan, een van de 10 meest actieve vulkanen ter wereld. Naar boven klimmen is dan ook te gevaarlijk, maar we hebben wel een mooie wandeling gemaakt aan de voet van de vulkaan en ze heel even volledig gezien gekregen (de rest van de tijd was het bewolkt). Met Liesje op kop deden we de wandeling dubbel zo snel als gepland (ja dat moest ik er onder dwang echt bijzetten ;-).

Nu de Amerikaan was een beetje eenzaam (er zijn dan ook weinig solo backpackers) en is uiteindelijk 5 dagen bij ons gebleven, meteen onze eerste goede daad (nodig eens een eenzame uit!). Maar hij was echt heel fijn gezelschap en hij was blij met ons gezelschap ;-) hoewel ik er ingeslaagd ben zijn Lonely planet kwijt te spelen! En hij nu zijn laatste tien dagen niet alleen eenzaam maar ook zonder reisgids moet overleven. Tegenwoordig slaag ik er in om alles te doen verdwijnen, een ware Houdini!

Met zijn drieen zijn we dan naar Tortugera geweest. Een klein dorpje aan de Caribische kust enkel bereikbaar per boot. Super gewoon, nergens auto's en een heel andere feel dan het binnenland. Het strand staat bekend om de zeeschildpadden die vanaf juli hier hun eieren komen leggen. We zijn ze dan ook s'avonds in het donker begeleid gaan opzoeken en hebben er zowaar 2 gezien, eentje die haar eieren net gelegd had en ze aan het camoefleren was en eentje die nog aan het euh... werpen was. Zo prachtig om te zien.
Overdag hebben we nog een kano-tochtje gemaakt doorheen de vele kleine kanaaltjes (dit gebied noemen ze dan ook de kleine Amazone), nog meer beestjes en genieten van echt pure stilte en prachtige natuur.

Het was een druk en strak schema (Liesje weet nu hoe het is om met mij te reizen ;-) // en waar is er hier het compliment dat ze dat wel goed aan kan...// , dus de volgende dag verder naar Turialba. Hier hebben we afscheid genomen van Jack - de amerikaan zonder reisgids. Hij ging surfen in Montezuma, wij gingen raften in de Rio Pacuara. Deze rivier is de 5e beste en mooiste ter wereld om te raften, meteen goed voor de raftvuurdoop van Liesje! de versnellingen waren echt vaak wild, maar gelukkig konden we tussendoor toch genieten van de ontzettend mooie omgeving. // En dan hier toch ook wel even vermelden dat het enige waar Liesje echt bang voor was, was om overboord te slagen. En wat gebeurt er bij een grote golfterugslag... ze kiept achterwaarts overboord... Help, want je hoort gered te worden door de persoon naast je... inderdaad globetrotter Tom... die het duidelijk niet zo begrepen had op de rescue-actie. Laat Liesje maar bengelen ofzo.. En het is echt niet evident om die boot te blijven vasthouden, eraan te blijven hangen en dan ook nog eens je peddel niet kwijt te geraken. Het is dankzij de stoere Costa Ricaanse knapperd die achter Liesje zat, dat ze hier nu nog achter de pc zit. ;-)

Nog even het weerpraatje... Het is hier enorm vochtig (tegen de 100%!), dus bij elke stap die je zet, zweet je als een rund (we hebben hier al lopen stinken - bovendien droogt niets!). En het regenseizoen is hier offcieel gestart en dat hebben we al vaak gevoeld. In het begin was het nochtans simpel. s'morgens prachtig weer, s'middags bewolkt en s'avonds alle sluizen open. Maar na een week begon het toch onregelmatiger te worden en kon het elk moment van de dag regenen, vaak uren aan een stuk. Maar het houdt ons gelukkig in niets tegen... Euh alleen zijn er enorm veel muggen. Na 3 dagen had ik zonder overdrijven 300 beten over heel mijn lichaam (liesje heeft ze geteld!). Mijn rug was een groot brailleschrift en ik wist niet waar eerst krabben. Ik weet niet waarom, maar ze hadden het echt alleen op mij gemunt, want Liesje had er minder last van...

Tijd om af te sluiten; Costa Rica is fantastische natuur, heel groen, enorm mooi, heel veel avontuur en geweldig vriendelijke mensen (hun leuze is 'la pura vida' - the pure life). Maar toch voor het eerst ook wat gejammer.... Sommige plaatsen zijn zoooo toeristisch! het is spijtig hoe overgeexploiteerd plaatsen als La Fortuna, playa Coco of Monteverde zijn.... Duizend-en-een hotels (vaak gigantisch groot) en resorts, verkopers die je om de oren slaan met tours, luide cafes en discotheken ..... In die plaatsen vind je nergens nog eigenheid of authenticeit en wil je zo snel mogelijk weg... Als ze al beginnen met borden langs de weg om een plaats met 'Bratwurst und sauerkraut' aan te kondigen, dan hoeft het niet meer... Er reizen dan ook enorm grote groepen (scholen, amerikaanse summer camps, ...). Misschien klink ik nu verwaand, maar soms hadden we echt het gevoel dat we in Benidorm of zo zaten.
En ja het is enorm duur.... Overal moet je betalen.... Park bezoeken; 10 dollar pp, waterval bezoeken; 10 dollar; berg beklimmen, 15 dollar.... Nergens kan je nog gewoon een 'gratis' wandeling gaan maken in de natuur. Het is echt goed dat ze de parken zo mooi onderhouden, maar soms had het iets weg van een Disneyland. Hoewel je hier avontuur a volonte kan beleven, mag het ook soms iets avontuurlijker zijn. Soit laat dit de enige kritiek zijn en je vooral niet tegenhouden om naar hier te komen, want voor de rest La pura vida!!

PS; de radio zenders zijn hier fenomenaal! Hier hoor je overdag nog zowel stone temple pilots, feist als propellerheads in 1 uur!

PS2: wie op zoek is naar een vakantiehuisje... hier staat enorm veel te koop, dus tis de moment...

PS3: Tot snel! Hasta La Vista!

Liesje & Tom!